Στην τελετή απονομής βραβείων του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελόριζου Beyond Borders την 1η Σεπτεμβρίου 2024, το βραβείο Οδυσσέας δόθηκε στον κινηματογραφιστή Χρήστο Ανδριανόπουλο για την ταινία “Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα”.
Το βραβείο απονέμεται από τη Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διπλωματίας και Aπόδημου Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών, “θεσμοθετήθηκε για να αναδείξει τον καλύτερο Έλληνα σκηνοθέτη της διασποράς” και συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο.
Ο Χρήστος Ανδριανόπουλος με συγκινητικό θάρρος, χρησιμοποίησε το χρόνο των ευχαριστιών για να αναφερθεί στη συμμετοχή της Πρεσβείας του Ισραήλ και του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ στο Φεστιβάλ “Πώς είναι δυνατόν να είμαστε πολιτικά όντα και ειλικρινείς με τον εαυτό μας, την ίδια στιγμή που αποδεχόμαστε το κράτος του Ισραήλ ενώ διαπράττει γενοκτονία τις τελευταίες 330 ημέρες και αποτελεί δύναμη κατοχής εδώ και 76 χρόνια; Πώς, αλήθεια, πώς; Όλοι μπορούν αν λένε ότι ενδιαφέρονται αλλά η πραγματική αλληλεγγύη έρχεται με πράξεις. Και αυτό φαίνεται ανειλικρινές.”
Η ομιλία του σκηνοθέτη Χρήστου Ανδριανόπουλου κατά τη βράβευσή του:
Γεια σας, είναι μεγάλη χαρά που είμαι μαζί σας, έστω και διαδικτυακά. Καταρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη βράβευση της ταινίας μου το Φεστιβάλ, την επιτροπή, τη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας καθώς και τους χορηγούς Lady Marina Marks και Alex Sakalis. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ που έφτιαξα με πολλή αγάπη, οπότε βλέποντάς το να έχει απήχηση και σε άλλους ανθρώπους αισθάνομαι χαρά και ευγνωμοσύνη. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους τους παρευρισκόμενους στο Φεστιβάλ, οι οποίοι ήρθαν να δουν το ντοκιμαντέρ, ρίχνοντας τα φώτα της δημοσιότητας στο Φεστιβάλ και στο νησί.
Τις τελευταίες ημέρες ήμουν προβληματισμένος και θα ήθελα να σας εκφράσω τις ανησυχίες μου. Πιστεύω πως ένας από τους λόγους της δημιουργίας και της συμμετοχής σε Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ είναι η διαμόρφωση ενός ασφαλούς χώρου για πολιτική συζήτηση καθώς και για την ανάπτυξη πολιτικών συζητήσεων, και αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.
Σύμφωνα με την καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, το κύριο θέμα του 9ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλόριζου Beyond Borders τη φετινή χρονιά είναι “οι πληγές που αφήνουν ο ξεριζωμός και η βίαιη εκτόπιση”. Το Φεστιβάλ επέλεξε ταινίες από διάφορες περιοχές του κόσμου, με τις περισσότερες από αυτές να είναι, κρίνοντας από τα τρέιλερ και τις συνοπτικές παρουσιάσεις, πολύ δυνατές και ενδιαφέρουσες.
Ωστόσο, διαβάζοντας το πρόγραμμα συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει σε αυτό ούτε ένας Παλαιστίνιος σκηνοθέτης, ενώ από την άλλη πλευρά το Φεστιβάλ έχει επιλέξει να συνεργαστεί με την ισραηλινή πρεσβεία και το πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, δύο κρατικούς θεσμούς ενός αποικιοκρατικού κράτους. Και σκέφτομαι, λοιπόν: πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορούμε να μιλάμε για το κύριο θέμα του φετινού Φεστιβάλ, τη στιγμή που αυτό το τελευταίο έχει την υποστήριξη του Ισραήλ; Πώς είναι δυνατόν να είμαστε πολιτικά όντα και ειλικρινείς με τον εαυτό μας, την ίδια στιγμή που αποδεχόμαστε το κράτος του Ισραήλ ενώ διαπράττει γενοκτονία τις τελευταίες 330 ημέρες και αποτελεί δύναμη κατοχής εδώ και 76 χρόνια; Πώς, αλήθεια, πώς; Όλοι μπορούν αν που ότι ενδιαφέρονται αλλά η πραγματική αλληλεγγύη έρχεται με πράξεις και αυτό φαίνεται ανειλικρινές. Οι ανησυχίες αυτές είναι σημαντικό να συζητούνται, και αισθάνομαι υποχρεωμένος να τις εκφράσω, ώστε να μπορέσουμε να φανταστούμε ένα καλύτερο και πιο ειλικρινές μέλλον.
Επιπλέον, μιας και δεν μπορεί να γίνει συζήτηση καθώς δεν βρίσκομαι εκεί μαζί σας -αν και θα το ήθελα πολύ, τα όσα είπα είναι και μια ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον/α θα ήθελε να έρθει σε επικοινωνία μαζί μου, ώστε να συζητήσουμε για όλα αυτά τα θέματα. Ευχαριστώ και πάλι πάρα πολύ, είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα η βράβευση και η παρουσία του κόσμου που είδε [την ταινία μου], και ελπίζω να γυρίσω ταινίες και άλλες χρονιές, ώστε να μπορώ να είμαι εκεί μαζί σας… και, ναι, Λευτεριά στην Παλαιστίνη!